De set van David Byrne begon als een theaterstuk: hijzelf helemaal alleen op scène, in een grijs pak en blootvoets, op een stoel aan een tafeltje met een stel hersenen in zijn hand. Maar wat later bleek het danstheater te zijn, een goed doordachte, mooi ingestudeerde choreografie. Meteen vanaf het tweede nummer, "Lazy", was het publiek dolenthousiast, met na elke song een warm applaus. Na een eenzaam begin was de scène wat later volgestroomd met elf mannen en één vrouw in identieke grijze pakken - wat moet dat warm geweest zijn in die broeierige The Barn - en David Byrne bracht een magistrale "Slippery people". David Byrne, an sich een houterige man, is een volleerde danser, de ene keer in een rookgordijn in aanvalshouding lijnrecht tegenover zijn muzikanten en dansers (in "I should watch tv"), de andere keer paraderend zoals op een catwalk, of, tijdens de legendarische intro van "Once in a lifetime", zijn evenwicht verliezend. Orgelpunt van het optreden was "Burning down the house". Na afloop stond de tent in brand. De reactie van het publiek was enorm. Rock Werchter zit er bijna op. De meeste festivalgangers kijken uit naar de afsluitende concerten van Nick Cave en Arctic Monkeys. Op het kleinere podium van The Slope is Equal Idiots de afsluiter. Frontman Thibault Christiaensen, een jonge twintiger, ook bekend van zijn deelname aan een televisiequiz, is vereerd: "Absurd gewoon. Werchter was in 2009 mijn eerste festival waar ik naartoe ging. Supercool dat ik hier nu zelf sta, maar ik voel me wel wat stressy". (Belga)